Zdjęcie zawodu
W. męska

Negocjatorka policyjna

Negocjuję z osobami, które chcą popełnić samobójstwo albo przetrzymują zakładników.

Negocjatorka policyjna

Negocjuję z osobami, które chcą popełnić samobójstwo albo przetrzymują zakładników.


WERSJA męska

Dlaczego lubię ten zawód?

Moja praca jest bardzo odpowiedzialna, daje mi za to wiele satysfakcji, kiedy udaje mi się np. przekonać niedoszłego samobójcę do rezygnacji z odebrania sobie życia. Czasem pomagam w rozwiązywaniu rodzinnych tragedii albo negocjuję uwolnienie zakładników. Każda sytuacja, którą pomagam rozwiązać, jest inna, w tej pracy nie ma miejsca na nudę i monotonię.

Czym się zajmuję?

Moja praca polega na rozwiązywaniu kryzysowych sytuacji, w których mogą ucierpieć ludzie. Jestem wzywana, kiedy ktoś chce popełnić samobójstwo, przetrzymuje zakładników, grozi użyciem broni albo materiałów wybuchowych, kiedy ktoś zostaje porwany a porywacze kontaktują się z rodziną celem wymuszenia okupu. Moim zadaniem jest tak prowadzić negocjacje, aby nikomu nie stała się krzywda. 


Moje motto brzmi: „Po pierwsze człowiek”, dlatego zawsze staram się doprowadzić do tego, aby niedoszły samobójca zrezygnował z odebrania sobie życia, a porywacz czy osoba przetrzymująca zakładników wypuścili ich całych i zdrowych. Nigdy nie prowadzę negocjacji sama, pracuję w zespole składającym się z co najmniej trzech osób, dlatego muszę umieć pracować w grupie. 
Negocjacje to długi proces, niektóre trwają nawet kilka dni, dlatego muszę być cierpliwa, opanowana oraz umieć tak mówić, by dotrzeć do ludzi, którymi targają skrajne emocje. Bardzo ważne jest, żebym potrafiła porozumieć się z osobą, która zagraża bezpieczeństwu swojemu albo innych ludzi. Na początku każdej akcji muszę zebrać informacje o tej konkretnej sytuacji: jakie zamiary ma przestępca albo samobójca, w jakim stanie psychicznym się znajduje, co ma do dyspozycji, jakie są okoliczności całego zdarzenia. Na tej podstawie oceniam, czy jest w stanie spełnić swoje groźby, jak można go bezpiecznie zneutralizować. 
Od tego zależy wybór metody prowadzenia negocjacji i opracowanie taktyki rozwiązania całej sytuacji. W trakcie samych negocjacji staram się jak najdłużej prowadzić rozmowę, ponieważ wtedy mogę dowiedzieć się jak najwięcej o sprawcy i jego motywacji, a jednocześnie daję czas policjantom na sprowadzenie sprzętu ratunkowego, jednostki antyterrorystycznej. 


Co powinnam umieć? 

Muszę znać różne techniki prowadzenia rozmowy, aby człowiek, z którym negocjuję się uspokoił, wyciszył, zrozumiał, że chcę mu pomóc i wysłuchać jego argumentów. 


Muszę znać przepisy prawa, aby móc tłumaczyć sprawcom sytuacji kryzysowych, jakie konsekwencje poniosą, jeśli spełnią swoje groźby, a na jakie złagodzenie kary mogą liczyć, jeśli zrezygnują ze swoich zamiarów i dobrowolnie oddadzą się w ręce policji. 
Muszę sprawnie posługiwać się sprzętem potrzebnym mi w pracy, takim jak: kamizelka kuloodporna, uprząż zabezpieczająca przed upadkiem z wysokości, krótkofalówka. 


Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

  • opanowanie,
  • umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi,
  • cierpliwość,
  • empatia,
  • odwaga,
  • odporność na stres,
  • odporność psychiczna.

Gdzie mogę pracować? 

Mogę pracować w konkretnej komendzie lub komisariacie policji.


Tekst udostępniony na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 (CC BY 4.0). Jeśli chcesz go rozpowszechnić lub użyć w swoich materiałach, zajrzyj tutaj.