Poprzez prowadzenie rozmaitych zajęć i aktywności pomagam ludziom w odzyskaniu sprawności i motywuję ich do jak najpełniejszego udziału w życiu społecznym. Jako terapeutka zajęciowa pomagam rozmaitym osobom: niepełnosprawnym intelektualnie lub ruchowo dzieciom, chorym po udarach mózgu, amputacjach, urazach kręgosłupa, cierpiącym z powodu chorób psychicznych, ale także tym, którzy stracili wzrok oraz seniorom z różnymi schorzeniami utrudniającymi codzienne funkcjonowanie.

---

Prowadząc z nimi rozmaite zajęcia sprawiam, że moi podopieczni przełamują swoją niepełnosprawność, zdobywają nowe umiejętności, uczą się żyć na co dzień ze swoją chorobą, na nowo wykonywać czynności przydatne w codziennym życiu, które "odebrała" im np. choroba albo uraz. Terapię zajęciową mogę prowadzić zarówno indywidualnie - z jednym chorym, jak i grupowo - np. z seniorami albo pacjentami jednego oddziału pediatrycznego. 

---

Najpierw planuję program terapii, dopasowując go do stanu zdrowia, zainteresowań, nawyków i potrzeb konkretnej osoby lub grupy osób, a jeśli to konieczne, także do zaleceń lekarza lub rehabilitanta, który się taką osobą bądź osobami opiekuje. W ramach zaakceptowanego programu prowadzę z podopiecznymi różne zajęcia aktywizujące. Może to być ergoterapia, czyli po prostu leczenie przez pracę, które polega na wykonywaniu przez moich podopiecznych różnych przedmiotów użytkowych, takich jak garnki, talerze, kilimy i makaty, obrusy, szaliki i inne wyroby dziergane. 

---

W trakcie zajęć wykorzystujemy którąś z dostępnych technik rzemieślniczych, m.in. garncarstwo, stolarstwo, wikliniarstwo, krawiectwo, metaloplastykę, hafciarstwo, dziewiarstwo, kaletnictwo, tkactwo. Celem terapii jest przede wszystkim usprawnienie manualne uczestników, którzy dzięki zajęciom opanowują precyzyjne czynności: toczenie na kole garncarskim, wyszywanie drobnych motywów na tkaninach, dzierganie skomplikowanych wzorów, a zarazem poprawiają swoją koncentrację i np. uczą się przebywania w grupie. 

---

Podobne cele mogę osiągnąć dzięki terapii sztuką. W jej trakcie uczę moich podopiecznych rozmaitych technik artystycznych z zakresu malarstwa, rzeźby czy rysunku. W terapii zajęciowej jest też miejsce dla choreoterapii, czyli terapii tańcem, muzykoterapii, dramaterapii, czyli terapii poprzez wystawianie sztuk teatralnych, hortiterapii, czyli leczenia poprzez kontakt z naturą i wykonywanie prostych prac ogrodniczych, takich jak np. sadzenie i pielęgnacja kwiatów, i biblioterapii, czyli terapii dzięki czytaniu książek i dyskutowaniu o ich treści. 

---

W ramach zajęć indywidualnych, np. z pacjentami po udarach, uczę moich podopiecznych np. posługiwania się sprzętem ułatwiającym różne codzienne czynności. Chodzi m.in. o naukę korzystania z krzesła pod prysznic, specjalnych poręczy ułatwiających wchodzenie i wychodzenie z wanny, obsługę przyrządów pomagających np. w nakładaniu skarpetek, czy podnoszeniu przedmiotów z podłogi bez schylania się, korzystanie z komputera dzięki udogodnieniom dla słabowidzących. Podczas zajęć zwracam baczną uwagę na reakcje podopiecznych i przekazuję swoje obserwacje lekarzom i rehabilitantom, np. opisując poprawę sprawności motorycznej, symptomy wskazujące na pogorszenie się stanu zdrowia. 

---

Co powinnam umieć?

Muszę wiedzieć, jak motywować moich pacjentów do udziału w zajęciach, jak uczyć ich posługiwania się narzędziami i technikami wykorzystywanymi podczas terapii, jak prowadzić zajęcia, aby przyciągnąć ich uwagę i jednocześnie dostosowywać poziom trudności zadań do ich możliwości. 

---

Muszę znać zasady udzielania pierwszej pomocy przedmedycznej, znać się na anatomii i fizjologii człowieka, rozpoznawać objawy pogorszenia stanu zdrowia oraz zmęczenia zajęciami, współpracować z rehabilitantem w dopasowywaniu zajęć do możliwości konkretnej osoby. Dzięki wiedzy o wpływie stanu zdrowia na samopoczucie, emocje i działania, mogę właściwie interpretować zachowanie moich podopiecznych podczas zajęć i w zależności od ich reakcji modyfikować przebieg terapii. 

---

Ważne są zdolności techniczne i plastyczne, muzyczny słuch, prawidłowe rozróżnianie barw, zainteresowanie rzemiosłem i sztuką. Powinnam też dobrze radzić sobie z językiem polskim i nie mieć wad wymowy, żeby umieć jasno i zrozumiale tłumaczyć zasady i szczegóły moich zajęć podopiecznym.

---

Jakie kompetencje miękkie są ważne w mojej pracy? 

• cierpliwość,
• życzliwość,
• wyrozumiałość,
• opiekuńczość,
• odpowiedzialność,
• umiejętność łatwego nawiązywania kontaktów z innymi

---

Gdzie mogę pracować? 

Mogę znaleźć zatrudnienie w szpitalach, centrach rehabilitacyjnych, placówkach pomocy społecznej.